مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
شاعر : محمد جواد مهدوی
نوع شعر : مدح و ولادت
وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : چهارپاره
روزی از روزهای مـاه ربیع تـن سـرد زمـیـن بـهـاری شـد
بین هر سوره، پای هر “جنت” آیه در آیـه “نـهـر” جاری شـد
یک بیابان خشک و لم یـزرع با حصیر ستاره‌ها فرش است
خــانــه‌ای تــا ابــد پــذیـــرای کـاروان مـلائک عـرش است
مـاه با مـوج بـرکه می‌رقـصد کهکـشـان‌ها تـرانه می‌خـوانند
دامـن آیـنـه پـر از نـور اسـت عـرشیان عـاشقانه می‌خـوانند
کوک عشق است ساز قافیه‌ها عـاشـقـان در مدار معـشـوقـند
واژه در واژه شاعران هر بیت بـر در اسـتـعــاره مـی‌کـوبـنـد
تـب مـسـتـی گـرفـتـه دنـیـا را سـر سـاقـی مـا ســلامـت بـاد
افـق می، به وقت میخـانه‌ست جان فدای تو، هر چه بادا باد
الـسـلام عـلـیـک یا مـحـبـوب ای همه مهـر، ای حـبیب خـدا
مـظـهـر مـهـربـانی و خـوبـی عـــلــت خــلـــق آدم و حــــوا
روز مبعث نه، بلکه در میلاد بین گهواره‌ات “علق” خواندی
تن بـت‌ها و طـاق کـسـری را پـلک بر هم زدی و لـرزاندی
از ازل جـبرییل، وحی به لب بـر درت رفـت و آمـدی دارد
تا ابـد کـوچه باغ عـرش خـدا عـطـر و بـوی محـمـدی دارد
|